Το σχολείο στα παλιά τα χρόνια, από το 1900, βρισκόταν στο κέντρο του χωριού και συγκεκριμένα εκεί που βρίσκεται τώρα η νέα μας εκκλησία. Ήταν όλο κι όλο ένα μεγάλο δίχωρο χωρισμένο μέσα σε δύο δωμάτια. Μπροστά από το σχολείο υπήρχαν τέδδερεις μεγάλες αρτυματιές και πιο πέρα μια μεγάλη χαρουπιά. Δίπλα από το σχολείο υπήρχαν τρία μικρά δωμάτια. Στο ένα μαγείρευαν οι δασκάλοι και στα άλλα δύο κοιμόντουσαν. Οι μαθητές άρχιζαν το σχολείο από 5 1/2 χρονών. Υπήρχαν επτά τάξεις: η πρώτη, η μεγάλη, η δευτέρα, η τρίτη, η τετάρτη, η πέμπτη και η έκτη.
Χρόνο με το χρόνο οι μαθητές αυξάνονταν και το μικρό σχολείο δεν τους χωρούσε πια. Έπρεπε να χτιστεί νέο σχολείο έξω από το χωριό. Ο τότε κοινοτάρχης πρότεινε το χώρο το χώρο που βρίσκεται και λειτουργεί μέχρι σήμερα το μοναδικό δημοτικό του χωριού. το νέο σχολείο χτίστηκε το 1925 και λειτούργησε το 1927. Το παλιό σχολείο συνέχισε να λειτουργεί και μετά τη λειτουργία του νέου. Το νέο λειτουργούσε ως αρρεναγωγείο, ενώ το παλιό μετατράπηκε σε παρθεναγωγείο. Μετά από λίγα χρόνια όλα τα παιδιά μεταφέρθηκαν στο νέο σχολείο. Στο παλιό σχολείο γινόταν μόνο το μάθημα των Οικοκυρικών. Επισης εκεί στεγαζόταν η Ο.Χ.Ε.Ν και το Κατηχητικό.
Σήμερα το Δημοτικό Σχολείο Φρενάρους λειτουργεί στον ίδιο χώρο όπου πρωτολειτούργησε το 1927. Οι πολλές αλλαγές και οι επεκτάσεις που του έγιναν, πολύ λίγα περιθώρια μας αφήνουν να φανταστούμε πωσς ήταν τότε όταν πρωτολειτούργησε. Δύο ξύλινες πόρτες περίτεχνα φτιαγμένες μαρτυρούν την πρώτη εμφάνιση του σχολείου καθώς και μερικά πανύψηλα παράθυρα.
Κατά τα λεγόμενα, μέχρι πριν απο μερικά χρόνια το σχολείο ήταν πραγματικά πνιγμένο στο πράσινο. Υπήρχαν δέντρα όλων των ειδών και λουλούδια που θύμιζαν βοτανικούς κήπους. Αυτό, χάρη στη μεγάλη αγάπη ενός Φρεναρίτη δασκάλου προς το σχολείο , του Κυριάκου Ταμπουκάρη. Σήμερα δυστυχώς, αυτή η όαση λόγω έλλειψης νερού και λόγω του ότι δεν υπάρχει πια το μάθημα του σχολικού κήπου, έχει σχεδόν καταστραφεί.