Τοποθεσίες στην κατοικημένη περιοχή:
Αλώνια: Το όνομα της τοποθεσίας είναι παρμένο από τα αλώνια που υπήρχαν στην συγκεκριμένη περιοχή.
Αλωνούι:Εκεί βρισκόταν ένα μικρό αλώνι ή αλλιώς ένα «αλωνούι».
Ανεμόμυλος: Πιθανότατα στην περιοχή υπήρχε ένας ανεμόμυλος, εξ’ ου και το τοπωνύμιο.
Βραχτώδης: Στα χωράφια αυτής της περιοχής καλλιεργούνταν λαχανικά και περιβάλλονται με φράχτες.
Κότσιηνες: Το όνομα της συγκεκριμένης τοποθεσίας είναι συνδεδεμένο με το κόκκινο χρώμα του χώματος.
Λαξίθκια: Απ’ αυτή την περιοχή εξορυσσόταν ένα είδος πέτρας, γνωστής ως « το λαξί», η οποία θεωρείται πολύ σκληρή. Εξαιτίας της προαναφερόμενης ιδιότητας της κρινόταν κατάλληλη για την κατασκευή «πιριλλιών», δηλαδή βόλων σε μέγεθος καρυδιού.
Λούκκος:Από την περιοχή αυτή έπαιρναν χώμα για την κατασκευή «πλιθαριών»-πλίνθων- με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα βαθούλωμα, μ’ άλλα λόγια ένας «λούκκος».
Παπαγιάννης: Το τοπωνύμιο προήλθε από το όνομα του ιδιοκτήτη της περιοχής.
Πυρόι: Το «πυρόι» είναι ένα είδος χώματος που συναντάται στην περιοχή. Αυτό το χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι του χωριού για κατασκευή φούρνων.
Σγαφτός: Σ’ αυτή την περιοχή έσκαβαν ή αλλιώς «έσκαφταν» και εξόρυσσαν χώμα κατάλληλο για «άσπρισμα» ή διαφορετικά «ασπρόγιασμα» των σπιτιών.
Σκαλιερό: Σ’ αυτή την περιοχή βρίσκονται δυο μεγάλες σπηλιές. Η πρόσβαση σ’ αυτές γίνεται εφικτή μέσω φυσικών σκαλοπατιών.
Τρουλλί: Πρόκειται για ένα ύψωμα που μοιάζει με τρούλο.
Τρυπητός ή Δίτρυπος: Υπάρχει μια σπηλιά με ‘δυο τρύπες’, οι οποίες αποτελούν τις εισόδους της.
Δυστυχώς παραμένει άγνωστη η προέλευση των τοπωνυμίων Αμαξιτζιή, Λούρες, Νιόλιτος και Πουπουξιές που επίσης βρίσκονται εντός της κατοικημένης περιοχής.
Περιοχές γύρω από το χωριό:
Άγιοι Ανάργυροι, ΄Αη Ανδρόνικος, Αγία Βαρβάρα, Άγιος Γεώργιος(Άη Γιώρκης), Αγία Ειρήνη, Αγία Μαρίνα: Όλα τα τοπωνύμια συνδέονται με το όνομα του ξωκλησιού που βρίσκεται στην έκαστη τοποθεσία.
Άμμος: Το έδαφος της περιοχής χαρακτηρίζεται αμμώδες. Το χρησιμοποιούσαν αρχικά στο χτίσιμο των σπιτιών και αργότερα για εξωραϊσμό της παραλίας.
Ανώγια: Αυτή η περιοχή βρίσκεται πάνω σε ύψωμα. Ανώι ήταν το άνω μέρος του σπιτιού.
Άσπρη: Περιοχή με ασπρόχωμα.
Ασπροβουνιώτισσα: Πρόκειται για ένα λόφο με «άσπρο» ή αλλιώς «ασπρογή» χώμα, εξ ου και το τοπωνύμιο Ασπρόβουνος. Σ’ αυτό το λόφο υπάρχει ένα ξωκλήσι αφιερωμένο στην Παναγία, γνωστό ως ξωκλήσι της Παναγίας Της Ασπροβουνιώτισσα.
Βαθκιά Λαξιά, Λαξιά η Μιάλη, Λαξιά της Κουφής, Λαξιά του Γαζή, Λαξιά του Φκιαλά, Λαξιά Χατζιησίμου ή Χατζησημιού, Λαξιά του Χασάνη Ράχη(Ράσιη) της Λαξιάς της Μεγάλης, Λαξιά του Φράγκου: Αρκετές τοποθεσίες φέρουν το όνομα «Λαξιά», δηλαδή κοιλάδα στο μέσω δυο υψωμάτων.
Βασιλάτζια, Λακκί του Παφίτη, Ματτασιής, Μιχαήλης, Μουζούλας, Μούζουρος, Παπαστάθης, Παστελλάς, Πελαρτής, Φλουρής: Τα τοπωνυμια προέρχονται από το όνομα του ιδιοκτήτη της κάθε περιοχής.
Βουνιστήρι: Οι γηραιότεροι μαρτυρούν πως σ’ αυτή την περιοχή ακουγόταν ένας «βούνος», μια βουή προερχόμενη από υπόγειο ρεύμα νερού.
Βρύσες: Σ’ αυτή την περιοχή ανάβλυζαν τα υπόγεια νερά δημιουργώντας «φυσικές βρύσες».
Βρυσί(το): Η περιοχή αυτή βρίσκεται πλησίον του ξωκλησιού της Αγίας Ειρήνης. Σύμφωνα με την κάτοικο του χωριού Χαμπού Κουρρή, στην περιοχή υπήρχε μια βρύση απ’ όπου ανάβλυζε πόσιμο νερό που αποτελούσε αγίασμα της Αγίας.
Δυολούθκια του Γαζή: Χωράφι που το όργωναν και οριζόντια και κάθετα.
Κάβαλλος: Η τοποθεσία αυτή βρίσκεται πάνω σε ένα μακρόστενο ύψωμα. Το συγκεκριμένο τοπωνύμιο συναντάται και στην Ελλάδα, στο νομό Λευκάδος.
Καζαβωτός: Ο Κωστής Σιοπαχά αναφέρει πως το όνομα της περιοχής σχετίζεται με την τουρκική λέξη kaza που σημαίνει επαρχία.
Κάτσαρης: Σ’ αυτή τη περιοχή υπήρχαν πολλά «κάτσαρα»., δηλαδή ξερά κλαδιά.
Κκερίμης, Κουρκιαλλής, Κουσεής, Λειβάδκια του Κουσεή, Μπαρέκκης, Μουρούζης, Μουττέσες: Οι περιοχές αυτές έχουν τούρκικα ονόματα, γεγονός που φανερώνει πως οι ιδιοκτήτες ήταν πιθανόν Τούρκοι.
Κοκκινόγια του Καβάλου ή Κοκκινογιή του Καβάλου: Στην είσοδο της περιοχής υπήρχε κοκκινόχωμα, ενώ στην υπόλοιπη ο «Κάβαλλος», γνωστός ως «τράχωνας», δηλαδή πετρώδης περιοχή.
Κόκκινος Κρεμμός: Αποτελεί ένα ψηλό γκρεμό ή διαφορετικά «κρεμμό», από τον οποίο ρέει κόκκινο νερό. Το νερό βάφεται κόκκινο γιατί καθώς πέφτει από τον γκρεμό παρασύρει μαζί του κοκκινόχωμα.
Κουτροβερή: Σ’ αυτή την περιοχή το χώμα ήταν άσπρο και «κουτρουβωτό», δηλαδή αποτελείτο από μικρές πέτρες.
Κυρατζιής: Η περιοχή αυτή είναι συνδεδεμένη μ’ ένα τραγικό γεγονός που έλαβε χώρα στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Σαφέστερα, στην περιοχή αυτή κατείχε ένα κτήμα ένας «κυρατζιής», δηλαδή ένας αγωγιάτης. Την όμορφη γυναίκα του ήθελε να την κατακτήσει ένας τούρκος αστυνομικός. Ο Κωστής Σιοπαχάς, αναφέρει πως ο αστυνομικός «με τη βία του μαχαιριού και του όπλου» βίασε τη γυναίκα του αγωγιάτη. Η γυναίκα με δάκρυα στα μάτια ομολόγησε την άσεμνη πράξη του αστυνομικού στον σύζυγο της. Ο «κυρατζιής», τότε, αποφάσισε να πουλήσει το κτήμα του και να φύγει με τη γυναίκα του από το χωριό. Στο χωριό, όμως, επικρατούσε φτώχια έτσι το κτήμα δεν πωλήθηκε. Τελικά, ο «κυρατζιής» χάρισε το κτήμα στην Εκκλησία και «έφυγε μαζί με τη γυναίκα του από το χωριό». Μετά από χρόνια, το κτήμα πωλήθηκε από την Εκκλησία σ’ ένα κάτοικο του Φρενάρου, ούτως ώστε να καλυφθεί ένα μέρος των εξόδων ανέγερσης της νέας εκκλησίας.
Λακκοβούναρος: Στην περιοχή αυτή υπήρχαν τρία «βουνάρια», δηλαδή μεγάλοι σωροί από χώμα.
Λάκκος του Παρπέρη: Σ’ αυτή την περιοχή υπήρχε ένας λάκκος, από τον οποίο έπαιρναν νερό. Το τοπωνύμιο είναι συνδεδεμένο είτε με το όνομα του ιδιοκτήτη είτε με του σκαφέα.
Λάντες Σερτάρη: Αυτή η τοποθεσία δεχόταν υψηλή βροχόπτωση, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται «λάντες», δηλαδή κοιλώματα με λιμνάζοντα νερά. Είναι αξιοσημείωτο πως σ’ αυτή την περιοχή κατά τους χειμερινούς μήνες σύχναζαν πάπιες.
Λειβάθκια: Η περιοχή αυτή χαρακτηριζόταν από το άφθονο νερό που έρεε και ανάβλυζε από τις πηγές. Εκεί δημιουργούνταν λίμνες, όπου συναντούσε κανείς «ασιέλια», δηλαδή χέλια, καθώς και άλλα είδη ψαριών.
Λειβαούθκια: «Λειβαούδκια» σημαίνει μικρά λιβάδια.
Μάντρες και Μαντριά: Ήταν περιοχές με πολλές μάντρες, δηλαδή στάνες για αιγοπρόβατα.
Ξεροσυτζιές, Παλλουρούδκια, Πετραγκουρκά, Σκλινιτζιά, Μυξιά, Μοσφιλιά του Κονόμου, Κρεμμός της Συκαμάς: Όλα αυτά τα τοπωνύμια συνδέονται με κάποιο δέντρο ή γενικότερα με το είδος βλάστησης που ευδοκιμεί στην εκάστοτε περιοχή.
Παμπούλα του Άη Γιώρκη: «Παμπούλα», δηλαδή ύψωμα, κοντά στο ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου.
Παμπούλα του Μοναχού: Σ’ αυτό το ύψωμα ή αλλιώς «παμπούλα» υπήρχε μια σπηλιά, όπου παλιά ζούσε κάποιος μοναχικά.
Πλατζιερή: Επίπεδη περιοχή σε ύψωμα, κοντά στην Αγία Μαρίνα.
Πυρόγια: Περιοχή από την οποία εξόρυσσαν χώμα, που χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή φούρνων.
Ράχη (Ράσιη) του Μόσκου: Πλαγιά στην οποία υπάρχει και καμίνι που είναι γνωστό ως «Καμίνι τ’ Αμόσκου».
Σακκούλα: Σύμφωνα με τον Ζαχαρία Γιακουμή, η συγκομιδή του χωραφιού αυτού ήταν, κάποτε, μόνο μια σακκούλα σιτάρι.
Σπήλιος Παλλούρας: Στην είσοδο αυτής της σπηλιάς υπήρχε μια τεράστια «παλούρα», δηλαδή ένας ακανθώδης θάμνος.
Σπήλιος του Γαζή: Μεγάλη σπηλιά, η οποία χωρούσε μέχρι εκατό πρόβατα.
Σπήλιος του Ράβδου: Σύμφωνα με τον Ζαχαρία Γιακουμή, ο Ράβδος, ένας «λαοπούλης», δηλαδή ένας έμπορος του λαδιού, μια ιδιαίτερα βροχερή μέρα αναζήτησε καταφύγιο σε μια σπηλιά. Τελικά, η σπηλιά καταπλάκωσε τον Ράβδο.
Στράτα της Λάρνακας (Λαρνακόστρατα): Δρόμος ή αλλιώς «στράτα» που παλαιότερα συνέδεε την Αμμόχωστο με τη Λάρνακα και περνούσε διαμέσου της περιοχής Ασπροβουνιώτισσας. Ο Κ. Σιοπαχάς, γραφεί πως ήταν ένας «δρόμος με θεμελιό», που διέσχιζε την Αυγόρου, την Ορμήδεια και τη Δεκέλεια. Η Χαμπού Κουρρή, προσθέτει πως από το συγκεκριμένο δρόμο περνούσαν και καμηλάρηδες.
Σύρματα τους Μάλιους: Τα χωράφια ανήκαν στην οικογένεια Μάλιου.
Σωρό(ς): Το όνομα της περιοχής συνδέεται με ένα σωρός από πέτρες.
Τρύπα: Σε αυτή την τοποθεσία υπήρχαν «αλουπότρυπες», δηλαδή τρύπες αλεπούδων.
Φουρνιά: Σύμφωνα με τον Ζαχαρία Γιακουμή, στην περιοχή αυτή υπήρχε μια μακρόστενη τρύπα την οποία οι κλέφτες ζώων χρησιμοποιούσαν σαν φούρνο ή αλλιώς «φουρνί».
Χάλατρα: Περιοχή πλησίον της Παναγίας της Ασπροβουνιώτισσας, όπου υπήρχαν χαλάσματα σπιτιών. Οι κάτοικοι ισχυρίζονται πως τα χαλάσματα αυτά μαρτυρούν την ύπαρξη ενός μικρού χωριού πού ήταν κτισμένο πέριξ της εκκλησίας της Παναγίας της Ασπροβουνιώτισσας.
Χαλοσπιτιά: Η ετυμολογία του τοπωνυμίου επιβεβαιώνει πως σ’ αυτή την περιοχή υπήρχαν χαλασμένα σπίτια.
Τέλος, πρέπει να αναφερθεί πως πέριξ του χωριού υπάρχουν και τα εξής τοπωνυμία: (Ακούλλα), Αναφανή, Βάρκες, Δουκάνες, Καζατζιή, (Κάμπος), Καψαλερά ή Καψαλούθκια, (Κοντζήλης), Κουμένια, Λορνού, Ποσταλιθκιές, Πισσερά, Περνερά, Περνερούθκια, (Ρατζιή), Σιμίνα, Τακτός, Τερεκκού, Σακκί, (Σατσιή), Ψερός. Δυστυχώς δεν σώζεται κάποιο ιστορικό ή παράδοση που να εξηγεί την προέλευση των προαναφερόμενων τοπωνυμίων.
Πηγή: Κοινοτικό Συμβούλιο Φρενάρου