Ήρωας του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων Κυπρίων (1955-59) κατά των Άγγλων αποικιοκρατών, με σκοπό την απελευθέρωση του νησιού και την ένωσή του με την Ελλάδα. Γεννήθηκε στο χωριό Φρέναρος της επαρχίας Αμμοχώστου, στις 28 Φεβρουαρίου 1935. Γονείς του ήταν ο Σταύρος και η Μαρία Πίττα. Ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά τους.
Τελειώνοντας το Δημοτικό Σχολείο, φοίτησε στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου (1947-1953). Όνειρό του, να σπουδάσει στη Σχολή Ευλεπίδων στην Αθήνα. Κάποιο λάθος στο πιστοποιητικό γέννησής του τον εμποδίζει να το πραγματοποιήσει. Δεύτερη επιλογή του, το Διδασκαλικό Κολέγιο Μόρφου. (1953-1955). Μετά την αποφοίτησή του διορίζεται ως δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο της Άχνας, χωριό της επαρχίας Αμμοχώστου.
Κατά τη διάρκεια της φοίτησής του στο Διδασκαλικό Κολέγιο Μόρφου (Απρίλιος του 1955), μυείται στην Ε.Ο.Κ.Α. – Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών, η οποία προετοίμασε και διεξήγαγε τον απελευθερωτικό αγώνα των Κυπρίων. Η μύησή του γίνεται από τον Παπασταύρο Παπαγαθαγγέλου, ο οποίος και τον όρκισε στο σπίτι του στη Λευκωσία. Ο απελευθερωτικός αγώνας είχε ήδη αρχίσει από την 1η Απριλίου 1955. Κάπως έτσι αρχίζει και η δράση του στον αγώνα αυτό, η οποία συνεχίζεται και μετά τον διορισμό του ως δασκάλου στην Άχνα. Εντάσσεται στην ομάδα κρούσης Άχνας, αναπτύσσοντας έντονη δράση, κάτι που τον έκανε να ξεχωρίσει ως μέλος της Οργάνωσης. Η έντονη δράση, οδήγησε κάποιο καταδότη, να πληροφορήσει σχετικά τις Αγγλικές στρατιωτικές αρχές. Στις 18 Οκτωβρίου 1956, ο Φώτης καταζητείται από τους Άγγλους. Ως καταζητούμενος αναγκάζεται να εγκαταλείψει το διδασκαλικό επάγγελμα, για να συνεχίσει τη δράση του στον αγώνα. Στις 10 Ιανουαρίου 1957, ο Φώτης συλλαμβάνεται κατόπιν προδοσίας από τους Άγγλους, στο σπίτι του Χατζηγέρου στο χωριό Βατυλή της επαρχίας Αμμοχώστου.
Μετά τη σύλληψή του οδηγείται στον Αστυνομικό Σταθμό Αμμοχώστου, όπου υποβάλλεται σε φρικτά βασανιστήρια, χωρίς οι Άγγλοι να καταφέρουν να του αποσπάσουν οποιαδήποτε πληροφορία. Οι σελίδες του ημερολογίου που διατηρούσε κρυφά κατά την κράτησή του εκεί, αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα των βασανιστηρίων αυτών. Στις 31 Ιανουαρίου, 1957, οδηγείται στα Κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς. Αργότερα μετακινείται στα Κρατητήρια Πύλας. Μόνη του σκέψη κατά την παραμονή του εκεί, ήταν πως να καταφέρει να αποδράσει για να συνεχίσει τον αγώνα. Αυτό γίνεται κατορθωτό,όταν στο φορτηγό αυτοκίνητο το οποίο τροφοδοτούσε με τρόφιμα τα Κρατητήρια, δημιουργείται μια κρυφή κρύπτη κάτω από την καρότσα του. 12 του Μάρτη 1958, ο Φώτης αποδρά μαζί με άλλους τρεις συγκρατούμενούς του, τους Ανδρέα Κάρυο, Χριστάκη Τρυφωνίδη και Φρίξο Δημητριάδη. Οδηγός του φορτηγού αυτοκινήτου, ήταν ο Γαβριήλ Πέτρου Περός, μέλος της Οργάνωσης, από τη Σωτήρα Αμμοχώστου. Ο Φώτης ελεύθερος πια, συνεχίζει τον αγώνα.
Στις 17 Ιουλίου, 1958 επισκέπτεται κρυφά το Φρέναρος και βλέπει για τελευταία φορά τους δικούς του. Τέλη Αυγούστου επισκέπτεται κρυφά και πάλι την Άχνα και ζητά από τον ιερέα Παπαγρηγόρη να τον κοινωνήσει. Στις 30 Αυγούστου 1958, βρέθηκε στο Λιοπέτρι της επαρχίας Αμμοχώστου μαζί με τους συναγωνιστές του, Ανδρέα Κάρυο, Ξάνθο (Χρίστο) Σαμάρα και Ηλία Παπακυριακού, για σκοπούς της Οργάνωσης. Το πρωί της Δευτέρας 1ης Σεπτεμβρίου και ενόσω οι αγωνιστές βρίσκονταν στοχωριό, καταφθάνουν αγγλικά στρατεύματα. Οι τέσσερις άνδρες δοκιμάζουν να διαφύγουν από το χωριό, αλλά ο κλοιός γύρω από αυτό ήταν ασφυκτικός. Αποφασίζουν να κρυφτούν στον αχυρώνα του σπιτιού του Παναγιώτη Καλλή μέχρι τα αγγλικά στρατεύματα εγκαταλείψουν το χωριό. Οι Άγγλοι υποβάλλουν τους κατοίκους σε ανακρίσεις και βασανιστήρια.
Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου, 1958. Οι Άγγλοι περικυκλώνουν το σπίτι και ζητούν από τους αγωνιστές να παραδοθούν. Αρνούνται και η μάχη αρχίζει. Οι Άγγλοι δοκιμάζουν να πυρπολήσουν τον αχυρώνα για να εξαναγκάσουν τους τέσσερις ήρωες σε έξοδο και να τους εξοντώσουν. Οι τέσσερις αποφασίζουν την έξοδο.... και πέφτουν ηρωικά. Η κηδεία του ήρωα έγινε την επόμενη μέρα στην κοινότητά του στο Φρέναρος. Συγκλονιστικά τα λόγιαμε τα οποία ο γέρο πατέρας Σταύρος αποχαιρέτησε τον ήρωα γιο του:
"Γιε μου, να πας εις το καλόν. Αφού ήρτασιν προξένια, Τζι’ εγιώ εν να πάρω τ’ όπλο σου Τζι’ εννά σταθώ στον τόπο σου, Να με σεν λάμν’ η έννοια".
Σήμερα σε κεντρικό μέρος του χωριού, υπάρχει η προτομή του ήρωα δάσκαλου Φώτη Πίττα. Υπάρχει επίσης μικρό μουσείο στο οποίο εκτίθενται προσωπικά αντικείμενα του ήρωα και άλλα που αφορούν τη δράση του.
Πηγές: Κοινοτικό Συμβούλιο Φρενάρου